Rattenburcht

Toen ik dit jaar met mijn Downstage-collega Wietse het geluid bij Café Hunsingo deed tijdens Winsummerfest, heb ik jammer genoeg weinig bands live kunnen zien. Maar de drie bands die ik heb kunnen zien zijn zeker de moeite waard om over te schrijven. En dus ook Rattenburcht, de band die op mocht treden in de late uurtjes op het Rat Race podium in het lokale buurthuis van Winsum.

Op basis van de naam ‘Rattenburcht’ verwachtte ik ergens de meest klassieke gooi-een-bak-om-met-spijkers-op-oude-stoeptegels-en-dat-is-onze-muziek hardcore-punk, maar Rattenbrucht biedt daadwerkelijk iets vernieuwends aan; wat ik altijd kan waarderen.

Rattenburcht combineert de zware dronegeluiden van black metal met de zware en ritmische elementen van hardcore punk en maken daarmee muziek wat zo zwaar klinkt, dat je voelt alsof je verzopen bent in een bak met spijkers en teer en je daarna nog een oude stoeptegel op je kop gegooid krijgt. Hierbij komt ook nog eens dat ze in volledige duister spelen en het enige licht op het podium een oude kandelaar is. Hiermee kreeg ik direct het gevoel dat ik in de kelder stond van ‘The Phantom of the Opera’, maar in plaats van dat hij mijn romantische partner wil zijn, dat hij mij levend zal gaan opeten. Al met al, een perfecte band voor onze kelder. Ik heb er zin in! | HILLE