Appelbergen
Door de natuur geknede bergen en meertjes
De oerkracht van de natuur drukte een enorme stempel op het Groningse landschap. In de Appelbergen bij Glimmen zorgde dit voor een bosrijk landschap vol meertjes, heuveltjes en stuifzand. Zo dicht bij de stad is het een populaire plek voor een uitje met het hele gezin. Niet schrikken als je ineens een adder ziet wegkruipen!
Karrensporen door prehistorische landschapsresten
Op maar een heel kleine afstand van de stadse drukte sta je oog in oog met de prehistorie. In de hei van de Appelbergen liggen her en der kleine ronde meertjes. Dit zijn pingoruïnes. Ondergronds ijs heeft de bodem omhoog gedrukt. Toen het ijs smolt ontstonden kraters met water. Maar niet alles aan de Appelbergen is prehistorisch. De diepe geulen in het veld zijn middeleeuwse karrensporen. Eeuwenlang sleten karren tussen Groningen en Coevorden alle planten uit het zand. De wind had vrij spel en waaide het losse zand tot de talloze, nog steeds zichtbare heuveltjes langs de karrensporen. Voor het platte Groningen al heel wat: vandaar de naam ‘bergen’.
Voormalig militair oefenterrein
En de ‘appel’? Dat komt officieel van dennenappels. Toch zal je Groningers vaak de klemtoon op de eerste e horen leggen. Het woord ‘appèl’ is een ingeburgerde verwijzing naar het militair oefenterrein dat het bos jarenlang was. Wandel door de Appelbergen als onderdeel van het Pieterpad of ga voor een kortere route. De met bordjes gemarkeerde wandeling vanuit Glimmen (Hereweg 52) is bijvoorbeeld ook leuk met kinderen. Wie weet welke vogel daar fluit? En wie spot de meeste paddenstoelen? Aan het einde van de wandeling wacht een speeltuin op ze; en misschien wel een welverdiende pannenkoek in Paviljoen Appelbergen.
