Wandelen door historisch gebied
Loop de varens tegemoet
Tegenover het paviljoen van Appelbergen loop je zo het bos in. De gele paaltjes helpen je de weg te vinden. Aan het begin van de route leiden deze je naar de linkerzijde van het natuurgebied. Loop door het dichte bos en zie hoe de vele varens de zonnestralen oppikken die door het bladerdek schijnen. Na een klein stukje kom je op meer open terrein. Waar de bramenstruiken druk zijn hun vruchten te laten groeien en waar bloemen met felle kleuren tot bloei komen.
Uitkijken over een rustiek meertje
Verderop is de eerste zandverstuiving te zien. Omdat deze woeste grond nooit is ontgonnen, heeft het vele zand jaren vrij spel gehad om zich samen met de wind te vormen tot zandheuvels. Even later kom je bij de tweede open plek: een rustiek meertje waar de tijd stil lijkt te staan. Aan je linkerhand vind je een houten bankje van waar je uitkijkt over het water. Een prima plekje om eens lekker te pauzeren. Na een goede boterham en wat drinken trek je weer het bos in.
Van bos naar open terrein
Hoe verder je loopt, hoe wisselender de landschappen. Het ene moment wandel je door het dichte groen, het andere moment loop je op historische zandweggetjes. De diepe geulen in het zand zijn middeleeuwse karrensporen. Een knipoog naar het verleden. Eeuwenlang sleten karren tussen Groningen en Coevorden alle planten uit het zand. De wind verplaatste het zand tot de eerder genoemde zandheuvels. Als je de weg van deze historische handelsroute verder volgt, kom je uit bij moerasgebied. Maar maak je geen zorgen, je voeten blijven gelukkig droog
“ 'Het uitzicht wordt weidser, je laat het bos voor eventjes achter je' ”
Prehistorische vergezichten
Het uitzicht wordt weidser, je laat het bos voor eventjes achter je. Aan je linkerhand de weilanden, aan je rechterhand het moeras. Nadat je een rondje hebt gelopen om het drassige gebied, kom je uit bij een centraal, diep gelegen kratermeertje. Dit is een pingoruïne, een overblijfsel uit de ijstijd. Ondergronds ijs heeft de bodem omhoog gedrukt. Toen het ijs smolt ontstonden kraters met water.
Het cirkeltje weer rond
Het laatste stukje van de route loopt weer door het dichte groen. De gele paaltjes leiden je naar het eindpunt van de route: paviljoen Appelbergen. Plek voor een warme chocolademelk met slagroom, appelgebak of koffie to-go. Heb je de route met kinderen gelopen? Dan wacht hen een grote speeltuin om zich nogmaals uit te leven. Kan jij even lekker uitrusten.
